Er is iets wat ik moet delen, een verhaal van een klein meisje. Over waarom ik hypnotherapeut ben geworden, waarom ik kies voor alternatieve geneeswijzen (zoals hypnose en klassieke homeopathie) en om daar veel geld voor bij te betalen naast de toch al hoge zorgpremies, over de keus voor gezonde voeding en inmiddels heel veel heb geïnvesteerd in opleidingen en persoonlijke ontwikkeling.
December 2018, het einde van het jaar nadert en het geweld van de zorgverzekeraars barst weer los. Alles voor de gunst van de consument toch? Mijn oren vangen een zin op van een reclame van een zorgverzekeraar die ik op de radio hoor: “En het wordt gewoon vergoed door de zorgverzekeraar, ….”
En mijn gevoelens, gedachtes en emoties vliegen alle kanten op. Wauw, wat werd ik geraakt. Ineens was ik weer een klein meisje, kleine Suzie Quatro zoals mijn vader mij noemde toen hij nog goed was. Een klein meisje die meemaakte dat haar vader zijn rug verdraaide na jarenlang in de bouw gewerkt te hebben. Na een aantal onderzoeken werd een hernia geconstateerd waarvan toen werd besloten om niet te opereren. Mijn vader kreeg er een klap bovenop toen hij zijn knie verdraaide in het doel van het voetbalveld. Keeper zijn was zijn lust en zijn leven. Hij was een fantastische keeper, echt heel goed en toen bleek dat zijn knie zo slecht was dat hij nooit meer op hoog niveau kon keepen en voetballen, brak hij. Hij kon het moeilijk aan en de huisarts schreef slaappillen en antidepressiva voor.
Om een lang verhaal iets korter te maken, hij kwam in de WAO terecht. De neerwaartse spiraal was ingezet, thuis kwam hij maar moeilijk in een ritme. Er kwamen bezoeken aan een psychiater bij, en zelfs opname in een PAZO. Mijn vader kreeg er allerlei klachten bij, zijn ademhaling kwam hoog te zitten en hyperventilatie is dan eigenlijk een doodnormale reactie. Als reactie op de hyperventilatie kreeg hij angst voor de dood, want het is echt doodnormaal om te denken dat je een hartaanval krijgt als je aan het hyperventileren bent.
En dus kwamen er allerlei rustgevende medicijnen bij, oxozepammetjes en aanverwante. Als je dat neemt wordt je geest vrijwel geheel lamgelegd en je kan dan helemaal niet meer denken. Goed voor de angstgedachten want die heb je in ieder geval niet meer. Maar bijwerkingen van deze medicijnen (vallend onder de noemer benzodiazepinen) zijn afvlakking van emoties, gevoelens worden onderdrukt en je hebt eigenlijk het gevoel dat je niet meer helemaal deelneemt aan de wereld om je heen (of helemaal niet?). En een nog veel belangrijkere bijwerking van deze middelen is de verslavende werking en het feit dat je steeds meer pillen nodig hebt om hetzelfde resultaat te bereiken.
En hoe gaat het intussen met het kleine meisje?
Zij leert heel veel dingen tegelijk, een hoge ademhaling, angst voor de dood en dat geen ritme hebben niet zo goed voor je is. Ook vraagt ze zich af, wanneer haar vader nou geholpen wordt, waar de hulp blijft en wanneer het nou ECHT wordt opgelost. Want ze ziet veel medicijngebruik en tegelijk een vader met wie het eigenlijk alleen maar slechter gaat. Maar het allerbelangrijkste wat ze zich afvraagt is wanneer ze weer opgetild wordt door haar stoere sterke vader en dat hij weer Suzie Quatro tegen haar zegt.
Prachtig ziektekostensysteem hoor (big Pharma heeft een fantastisch business verkoop model, levenslang omzet) want alles wordt volledig vergoed door de zorgverzekeraar. Inmiddels hebben we het financieel niet meer zo breed sinds mijn vader volledig in WAO zit. Dus dat is best belangrijk met 4 opgroeiende kinderen. Maar het kleine meisje had het wel graag anders gezien.
Het kleine meisje groeit op, wordt groot, studeert en gaat werken. In haar eigen leven valt het haar op hoe ingesleten patronen en overtuigingen lastig te doorbreken zijn. Angst en pijn die ze heeft weggestopt, de strategie om die te vermijden….. Die is het moeilijkst, het lastigst om bewust te veranderen.
Ze krijgt een gevoel dat ze steeds dezelfde fouten maakt, tegen steeds dezelfde dingen oploopt, leidinggevenden steeds dezelfde dingen zeggen.
Alsof de duivel je in de staart bijt om het zo maar even te zeggen.
Maar hard werken, hard studeren, nog harder werken levert steeds hetzelfde resultaat op. Ook trainingen persoonlijke ontwikkeling die ze van haar werkgever mag volgen leveren weliswaar wel inzicht op maar geen gedragsverandering.
En zo kwam het dat ik op de opleiding tot Coach te horen krijg dat er wordt gecoacht op 5% bewust gedrag. Helemaal opgeleid als communicatieadviseur in LEAN Six Sigma en procesoptimatilisatie draait mijn hoofd overuren. Hhhhmm is dat niet hetzelfde als ad random schieten met hagel en dan maar hopen dat iemand iets oppikt en verandert? Mijn gedachten gaan nog sneller, dan kan je toch beter coachen op 95% onbewust gedrag? Ja en dat is hypnose. En daar is dan het pad van hypnose. Door met het onbewuste te communiceren krijg je direct openingen waar je bewust gewoon niet bij kan. Het heeft mijn leven compleet verandert.
Waar ik uiteindelijk dankbaar voor ben is dat ik hele andere keuzes heb gemaakt. Als je dit zo dichtbij heb meegemaakt wat het doet met een mens, kan je ook niet anders dan hele andere keuzes maken. Een keus om het lichaam dingen zelf te laten oplossen ook als dat een moeilijkere en langere weg is. Om te kiezen voor goede voeding om het lichaam echt te voeden. En nu ook hypnose om effectief te veranderen en het onbewuste mijzelf te laten ondersteunen.
En wie zich afvraagt hoe het nu met mijn vader is? Elke dag slechter, darmkanker geconstateerd, weggehaald, bestraald en overleefd. Nu loopt hij helemaal krom, heeft medicinale Parkinson van het jarenlange medicijngebruik en zijn hoofd staat niet meer recht op zijn wervelkolom. Opereren willen ze eigenlijk niet, omdat hij te zwak is. Hij trilt, kan niet goed meer lopen en heeft elke dag verzorging nodig. Of hij ooit nog iets zal zeggen tegen het kleine meisje verwacht ik niet. Want de medicijnen blijven ze voorschrijven en vergoeden….